মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ স্লিপিং বিউটি আৰু ৰামধেনু উপত্যকাৰ ৰহস্য

 মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ স্লিপিং বিউটি আৰু ৰামধেনু উপত্যকাৰ বিষাদ ৰহস্য

_______________________________________________

তেওঁলোকে একোভয় নকৰে, তেওঁলোকে মৃত্যুৰ বিষয়ে সঘনাই নাভাবে। তেওঁলোক আমাৰ সমতুল্য অৱশ্যে তেওঁলোকৰ চিন্তাই তেওঁলোকক বাকী মানুহৰ পৰা অনন্য কৰি তোলে। আমাৰ বেছিভাগেই, আমাৰ জীৱনটো আটাইতকৈ স্বাভাৱিক ধৰণে চাওঁ আৰু য'ত আমি আমাৰ স্পষ্ট প্ৰয়োজনীয়তাবোৰৰ বিষয়ে চিন্তা কৰি আমাৰ গোটেই জীৱনটো অতিবাহিত কৰোঁ, উদাহৰণ স্বৰূপে, ধন, বৃত্তি বা কেৰিয়াৰ, পৰিয়াল আৰু প্ৰিয়জন।

ছবি- মাউণ্ট এভাৰেষ্ট

কিন্তু, কিছুমান লোক আছে যি কেতিয়াবা এই পৃথিৱীত এক অস্বাভাৱিক মানৱৰ দৰে আহে আৰু কোনো নিৰ্দিষ্ট কাৰণ উল্লেখ নকৰাকৈ জীৱনৰ সেই অস্বাভাৱিক সাফল্যবোৰৰ বিষয়ে সপোন দেখে। তেওঁলোকৰ অঘটিত ঘটনাবোৰ প্ৰাপ্ত কৰাৰ তীব্ৰ আকাংক্ষা আৰু আগ্ৰহে তেওঁলোকক ইমান ব্যতিক্ৰমী কৰি তোলে যে, তেওঁলোকে বাকী মানুহতকৈ বেলেগ ধৰণে তেওঁলোকৰ গুৰুত্ব সৃষ্টি কৰে। তেওঁলোকে কেৱল মানুহৰ জীৱনৰ সেই সাধাৰণ জটিলতাবোৰৰ সৈতে সংযুক্ত হৈ থাকিবলৈ ভাল নাপায় যাৰ সৈতে আমি সাধাৰণতে জড়িত হৈ আছোঁ। 

নিষ্ঠা, কঠোৰ পৰিশ্ৰম, সংকল্প, আত্ম-অনুপ্ৰেৰণা, আৰু কিবা অস্বাভাৱিক কাম কৰাৰ অপ্ৰতিৰোধ্য ইচ্ছাশক্তিয়ে তেওঁলোকক সমাজত ইমান সাহসী আৰু আকৰ্ষণীয় কৰি তোলে যে, মানুহে তেওঁলোকৰ কামক প্ৰজন্মৰ পিছত প্ৰজন্মলৈ মূল্যাঙ্কন কৰিবলৈ বাধ্য।

সম্ভৱতঃ, আপুনি হিমালয়ৰ "গৌৰী শংকৰ" পৰ্বত শৃংগৰ বিষয়ে শুনিছে । আগৰ দিনবোৰত, ইয়াক মেলুংটছে (নেপাল)ৰ পিছফালে ৰোলৱালিং হিমালৰ দ্বিতীয় সৰ্বোচ্চ পৰ্বত শৃংগ বুলি জনা গৈছিল। এই শৃংগটোৰ উচ্চতা হিমালয়ৰ পৰ্বতপৰিসৰত 7,134 মিটাৰ। ভ্ৰমণকাৰীবোৰে ভালদৰে জানে যে যদি কোনোবাই হিমালয়ৰ ইমান ওখ শিখৰ বগাব বিচাৰে তেন্তে ই কিমান বিপদজনক হ'ব পাৰে। "গৌৰী শংকৰ"ত আৰোহণ কৰাৰ সময়ত বহুতো  মৃত্যুৰ ঘটনা প্ৰতিবেদিত হৈছে কিন্তু তথাপিও কিছুমান লোক গোটে এতিয়ালৈকে ইয়াক জিকাৰ লক্ষ্য বন্ধ কৰা নাই। তেন্তে প্ৰশ্ন টো হ'ল কিয়?

স্বৰ্গীয় হোমেন বৰগোহাঞি (অসম সাহিত্য জগতৰ বিশিষ্ট লেখক), "মানুহ হোৱাৰ গৌৰৱ"  নামৰ  এখন কিতাপত উল্লেখ কৰা হৈছে যে এবাৰ এজন সাহসী পৰ্বতাৰোহীক সোধা হৈছিল, "তেওঁলোকে ভালদৰে জনা স্বত্বেও তেওঁলোকে গৌৰী শংকৰৰ ওচৰলৈ আৰোহণৰ বাবে কিয় আহে, ই অতি বিপদজনক আৰু বহুতো ব্যক্তিৰ আগতে কেইবাটাও অসফল কাহিনীৰে মৃত্যু হৈছে"। কিন্তু ইয়াৰ উত্তৰত সেই সাহসী পৰ্বতাৰোহীয়ে অতি সততাৰে উত্তৰ দিছিল, "কেৱল পর্বতটো আছে বাবেই"। 

যি কি নহওক, কিন্তু এই প্ৰবন্ধটো "দুঃসাহসিক অভিযান"ৰ আন এটা কৰুণ কাহিনীৰ বাবে যাক আমি "মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ স্লিপিং বিউটি " বুলি কওঁ। তেন্তে এই কাহিনীটো কি? তলত বিৱৰণদিয়া হৈছে।

বিশ্বৰ আটাইতকৈ ওখ পৰ্বত শৃংগবোৰ:

আপুনি কল্পনা কৰিব পাৰিবনে যে "মাউণ্ট এভাৰেষ্ট" কিমান উচ্চ? হয়, ই হৈছে হিমালয়ৰ মহালাংগুৰ হিমাল উপ-পৰিসৰত অৱস্থিত সাগৰ পৃষ্ঠৰ পৰা 8,848.86 মিটাৰ অৰ্থাৎ (29,031.7 ফুট) উচ্চতাৰ (বৰফৰ উচ্চতা) থকা পৃথিৱীৰ সৰ্বোচ্চ পৰ্বত। ই নেপাল আৰু তিব্বত , চীনৰ এক স্বায়ত্তশাসিত অঞ্চল মাজত থিয় হৈ আছে। আৰু আপুনি জানানে, মাউণ্ট এভাৰেষ্ট আৰোহণ কৰিবলৈ কিমান সময় লাগে তেনেহ'লে উপযুক্ত উত্তৰটো হ'ব এভাৰেষ্ট জয় কৰিবলৈ প্ৰায় 50 ৰ পৰা 65 দিনৰ দুঃসাহসিক অভিযানৰ সময়ৰ প্ৰয়োজন।

১৮৫২ চনলৈকে, ধাৰণা কৰা হৈছিল যে কাংচেনজংঘা হৈছে পৃথিৱীৰ সৰ্বোচ্চ পৰ্বত যাৰ উচ্চতা হিমালয়ৰ এটা অংশত ৮,৫৮৬ মিটাৰ অৰ্থাৎ (২৮,১৬৯ ফুট) কিন্তু ১৮৫৬ চনত ইয়াক অশুদ্ধ বুলি প্ৰমাণিত কৰা হয় আৰু "মাউণ্ট এভাৰেষ্ট" ক আনুষ্ঠানিকভাৱে বিশ্বৰ সৰ্বোচ্চ পৰ্বত হিচাপে ঘোষণা কৰা হয়। কিন্তু বৰ্তমান কাংচেনজংঘা তালিকাত পৃথিৱীৰ তৃতীয় সৰ্বোচ্চ পৰ্বত শৃংগ হিচাপে থিয় হৈ আছে। 

ছবি- মাউন্ট কাংচেনজংঘা 

অৱশ্যে, উত্তৰ জম্মু আৰু কাশ্মীৰৰ কাৰাকোৰাম ৰেঞ্জত, পাকিস্তান আৰু চীনৰ সীমাৰ ওচৰত আৰু এটা পৰ্বত শৃংগ আছে। 8,611 মিটাৰ (28,252.69 ফুট) উচ্চতাৰ সৈতে এইটো পৃথিৱীৰ দ্বিতীয় উচ্চতম পৰ্বত শৃংগ। ইয়াক কে-২ বুলিও কোৱা হয় কাৰণ এইটো দ্বিতীয় শিখৰ আছিল যাক এই পৰিসৰত জোখা হৈছিল। ইয়াৰ আনটো নাম হৈছে "দপচাং"। উনবিংশ শতিকাত হেনি হেভাৰ্ছাম গডউইন-অষ্টেন নামৰ এজন ইংৰাজ ভূগোলবিদে প্ৰথমে এই অঞ্চলৰ জৰীপ কৰিছিল সেয়েহে তেওঁৰ সন্মানত ইয়াক গডউইন-অষ্টেন নামেৰে নামাকৰণ কৰা হয়। এনেদৰেই আমি মূল পৰ্বতমালা হিমালয়ত "মাউণ্ট এভাৰেষ্ট"ৰ পিছত গডউইন-অষ্টেন হিচাপে পৃথিৱীৰ দ্বিতীয় সৰ্বোচ্চ পৰ্বত শৃংগ লাভ কৰিছিলো।

মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ স্লিপিং বিউটিৰ কাহিনী:

"ফ্ৰান্সিছ আৰ্চেণ্টিয়েভ" হৈছে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ আটাইতকৈ বীৰ মহিলাসকলৰ মাজৰ এগৰাকী। তাই ফিনিক্সৰ আন্তৰ্জাতিক স্কুল অৱ বিজনেছ মেনেজমেণ্টৰ পৰা স্নাতক ডিগ্ৰী পূৰণকৰাৰ পিছত একাউণ্টেণ্ট হিচাপে কাম কৰি আছিল। তাইৰ উৎকৃষ্ট শৈক্ষিক পৃষ্ঠভূমিৰ উপৰিও, সম্ভৱতঃ ভগৱানে তাইক পেছাৰ বাবে এক বিস্ময়কৰ "পৰ্বতাৰোহী" হিচাপে বাছনি কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল আৰু জীৱনৰ এই দুঃসাহসিক অভিযানলৈ আহিছিল।

ছবি- ফ্ৰান্সিছ আৰ্চেণ্টিয়েভ (মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ স্লিপিং বিউটি)

সেয়েহে সম্ভৱতঃ, এইটো তাইৰ অন্তিম অভিযান আছিল যিয়ে তাইক মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ আটাইতকৈ আকৰ্ষণীয় শিখৰটো চাবলৈ টানি আনিছিল যেতিয়া তাই আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ পৰা পৰিপূৰক অক্সিজেন ব্যৱহাৰ নকৰাকৈ মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ আটাইতকৈ ওখ বিন্দু আৰোহণ কৰা প্ৰথম মহিলা হোৱাৰ সপোন দেখিছিল।

১৯৯২ চনত ফ্ৰান্সিছ আৰ্চেণ্টিয়েভে, ছেৰ্গেই আৰ্চেণ্টিয়েভক বিবাহ পাশত আৱদ্ধ কৰে, আৰু একেলগে তেওঁলোকে অসংখ্য ৰাছিয়ান শৃংগ আৰোহণ কৰে আৰু শৃংগৰ ৫৮০০ মিটাৰ আৰোহণ তেওঁলোকৰ প্ৰথম পৰ্বত আৰোহীৰ অভিজ্ঞতা আছিল যাক তেওঁলোকে "পিক গুডউইল" নাম দিছিল। পিছলৈ উত্তৰ আমেৰিকাৰ মাউণ্ট "ডেনালি" আৰু মাউণ্ট এলব্ৰাছ ইত্যাদি কিছুমান তালিকাত আছিল। সেই সময়ৰ পৰা তেওঁ মাউণ্ট এভাৰেষ্ট আৰোহণ কৰিবলৈ আগ্ৰহ বৃদ্ধি কৰিছিল আৰু পৰিপূৰক অক্সিজেনৰ ব্যৱহাৰ অবিহনে এভাৰেষ্ট শীৰ্ষত উপনীত হোৱাৰ বাবে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ প্ৰথম মহিলালৈ পৰিৱৰ্তন হোৱাৰ কল্পনা কৰিছিল।

মাউণ্ট এভাৰেষ্ট আৰোহণৰ প্ৰকৃত যাত্ৰা:

১৯৯৮ চনৰ মে মাহত তেওঁলোক দুয়ো ফ্ৰান্সিছ আৰ্চেণ্টিয়েভ আৰু তেওঁৰ স্বামী ছেৰ্গেই আৰ্চেণ্টিয়েভ মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ আধাৰ শিবিৰত উপস্থিত হৈছিল। তদুপৰি, ১৭ মে'ত তেওঁলোকে মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ অভিমুখে তেওঁলোকৰ প্ৰকৃত অভিযান আৰম্ভ কৰিছিল আৰু এডভান্স বেচ কেম্পৰ পৰা নৰ্থ ক'ললৈ আৰোহণ কৰিছিল আৰু পিছদিনা তেওঁলোকে ৭৭০০ মিটাৰ অৰ্থাৎ (২৫,২৬২ ফুট) দূৰত্ব অতিক্ৰম কৰিছিল।

১৯ মে'ত তেওঁলোকে আৰু কেইটামান গজ বগাই ৮,২০০ মিটাৰ অৰ্থাৎ (২৭,০০০ ফুট) ত উপস্থিত হয় আৰু ৬ নং শিবিৰত থাকে। সেইদিনা, ছেৰ্গেই ৰেডিঅ'ৰ যোগেদি বিৱৰণ দিছিল যে, তেওঁলোক ভাল অৱস্থাত আছে আৰু ২০ মে'ত পুৱা ১ বজাত তেওঁলোকৰ অন্তিম প্ৰচেষ্টা আৰম্ভ কৰিবলৈ গৈ আছে ।

পৰৱৰ্তী সময়ত, ৬ নং শিবিৰত ৰাতি কটোৱাৰ পিছত, তেওঁলোকে ২০ মে'ত তেওঁলোকৰ সৰ্বোচ্চ পইণ্ট প্ৰচেষ্টাৰ চেষ্টা কৰিছিল কিন্তু দুৰ্ভাগ্যবশতঃ, তেওঁলোকৰ হেডলেম্প বিফল হোৱাৰ বাবে তেওঁলোকে ঘূৰি আহিছিল। তাৰ পিছত, ২১ মে'ত তেওঁলোকে মাত্ৰ ৫০-১০০ মিটাৰ আৰোহণ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল আৰু পুনৰ ৬ নং শিবিৰত আছিল।

এনেদৰে তেওঁলোকে পৰিপূৰক অক্সিজেনৰ সহায় অবিহনে মাউণ্ট এভাৰেষ্ট জয় কৰাৰ শীৰ্ষ প্ৰচেষ্টাৰ দুটা বাতিল অভিযান অতিক্ৰম কৰিছিল। কিন্তু, সম্ভৱতঃ সকলোবোৰ এটা কাৰণত ঘটে আৰু যাক আমি "ঈশ্বৰৰ খেল" বুলি কওঁ। কেৱল কিছু সময়ৰ বাবে কল্পনা কৰক, যদি আপুনি ইমান ওখ পৰ্বতশৃংগত থাকে, ওপৰলৈ উঠি যায়, আৰু সন্দেহজনক জলবায়ুৰ পৰিস্থিতিৰ সৈতে বৰফেৰে আৱৰি থাকে, কোনো উপলব্ধ অক্সিজেন নাই, উপযুক্ত খাদ্য নাই, অৱশ্যে আপুনি প্ৰকৃতিৰ সৈতে যুঁজি আপোনাৰ কল্পনা সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ আগবাঢ়ি আছে ।

উচ্চ উচ্চতাত আৰু অক্সিজেনৰ সহায় অবিহনে আৰোহণ অত্যন্ত বিপদজনক আছিল। অক্সিজেনৰ সমস্যাৰ বাবে, তেওঁলোক দুয়ো লাহে লাহে আগবাঢ়িছিল আৰু 8000 মিটাৰ (26,000 ফুট)তকৈ অধিকত এটা ৰাতি থাকিব লগা হৈছিল। তথাপিও, সন্ধিয়া তেওঁলোক  পৃথক হৈ অকলশৰীয়া হৈছিল । পিছদিনা ৰাতিপুৱা, সেৰ্গেই তেওঁৰ পত্নী আহিছে নে নাই চাবলৈ শিবিৰলৈ নামি আহিছিল আৰু লগতে উপলব্ধি কৰিছিল যে তাই উচ্চ শৃংগপৰ্বতৰ কোনো ঠাইত বিপদজনকভাৱে থাকিব লগা হ'ব পাৰে সেয়েহে তেওঁ তাইক বিচাৰি আহিছিল, অক্সিজেন আৰু ঔষধ লৈ।  

ছবি-মাউণ্ট এভাৰেষ্ট আৰোহণ কৰোঁতে (দল)

সেই সময়ৰ পৰা, এইটো নিশ্চিত নাছিল যে পৰৱৰ্তী সময়ত কি ঘটিছিল কিন্তু ২৩ মে'ত এভাৰেষ্ট জিকিবলৈ শীৰ্ষ সন্মিলনৰ চেষ্টা কৰা এটা উজবেক পৰ্বতাৰোহী গোটে কৈছিল যে তেওঁলোকে ফ্ৰান্সিছ আৰ্চেণ্টিয়েভৰ মুখামুখি হৈছিল আৰু তাইক অৰ্ধ-সচেতন স্থিতিত বিচাৰি পাইছিল। তাই অক্সিজেনৰ অভাৱ আৰু ফ্ৰষ্টবাইটৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈছিল আৰু নিজে চলাচল কৰিবলৈ অক্ষম হৈছিল। উজবেক দলটোৱে তাইৰ যত্ন লৈছিল আৰু তেওঁলোকৰ অক্সিজেন হ্ৰাস নোহোৱালৈকে আৰু শেষ প্ৰচেষ্টালৈকে তেওঁলোকে তাইক সহায় কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল।

ফ্ৰান্সিছ আৰ্চেণ্টিয়েভ তেতিয়াও জীৱিত আছিল, আৰু সেই দিনা সন্ধিয়া যেতিয়া উজবেক দলটোৱে তাইক শিবিৰলৈ লৈ গৈছিল তেওঁলোকে ছেৰ্গেই আৰ্চেণ্টিয়েভকো তেওঁলোকৰ পথত লগ পাইছিল অৱশ্যে সেইয়া শেষবাৰৰ বাবে ছেৰ্গেইক জীৱিত অৱস্থাত দেখা গৈছিল।

আকৌ ২৪ মে'ৰ ৰাতিপুৱা ব্ৰিটেইন ইয়ান উডল, দক্ষিণ আফ্ৰিকাৰ কেথি অ'ডউড আৰু কেইজনমান অতিৰিক্ত উজবেকে এভাৰেষ্টৰ সৰ্বোচ্চ বিন্দুলৈ যাওঁতে ফ্ৰান্সিছ আৰ্চেণ্টিয়েভৰ মুখামুখি হৈছিল। তাই তাত আছিল য'ত তাইক আগদিনা সন্ধিয়া উজবেক দলৰ দ্বাৰা এৰি দিয়া হৈছিল। অৱশ্যে সেৰ্গেই আৰ্চেণ্টিয়েভৰ বৰফৰ কুঠাৰ আৰু ৰছীওচৰতে চিনাক্ত কৰা হৈছিল, তথাপিও তেওঁ বিস্মিত হৈ গৈছিল আৰু বিচাৰি পোৱা নাছিল।

এঘণ্টাতকৈও অধিক সময় ধৰি, উডল আৰু অ'ডউড দুয়োজনে তেওঁলোকৰ শীৰ্ষ সন্মিলনৰ প্ৰচেষ্টা বাতিল কৰে আৰু ফ্ৰান্সিছ আৰ্চেণ্টিয়েভক সহায় কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। অৱশ্যে, তেতিয়া তাইৰ অৱস্থা অসাধাৰণভাৱে দুৰ্বল আছিল, কিন্তু শীতল জলবায়ু, অত্যাধিক বিপদজনক উচ্চতাৰ বাবে, তেওঁলোকে তাইক ত্যাগ কৰি শিবিৰলৈ নামিব লগা হৈছিল।

তাইৰ মৃত্যু হৈছিল, কিয়নো তেওঁলোকে তাইক কাষত পৰি থকা দেখিছিল আৰু তথাপিও গাইডৰ ৰছীত পৰি আছিল। তাই ৪০ বছৰ বয়সত এজন পুত্ৰক এৰি গৈছিল। ইয়াৰ লগে লগে তাইৰ মৃতদেহটোৱে "মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ স্লিপিং বিউটি" উপনাম পাইছিল।

এবছৰ পিছত, অৰ্থাৎ ১৯৯৯ চনত "মেলোৰী এণ্ড ইৰভিন" অভিযানৰ এজন পৰ্বতাৰোহী জেক নৰ্টনে পাহাৰৰ মুখত সেৰ্গেইৰ মৃতদেহটো তলত বিচাৰি পাইছিল। তেওঁলোকৰ মতে, সেই সময়ত তেওঁৰ পত্নী "ফ্ৰান্সিছ"ক সুৰক্ষা দিবলৈ চেষ্টা কৰি থাকোতে পৰি ছেৰ্গেইৰ মৃত্যু হৈছিল বুলি অৱগত কৰিছিল।

মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ ৰামধেনু উপত্যকা:

যেতিয়া আমি "ৰামধেনু" শব্দটো উচ্চাৰণ কৰোঁ, আমি সাধাৰণতে ৰং, প্ৰকৃতি, সৌন্দৰ্য আৰু শান্তি আদিৰ বিষয়ে চিন্তা কৰোঁ, তেনে নহয় নেকি? অৱশ্যে, মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ এই "ৰামধেনু উপত্যকা"ৰ বাবে, কাহিনীটো বেলেগ। মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ ৰামধেনু উপত্যকাত ইয়াৰ আটাইতকৈ অস্পষ্ট দিশটো দেখুওৱা হৈছে, যি এভাৰেষ্টৰ সকলো বিশাল মহিমাৰ বিপৰীত।

ছবি- ৰামধেনু উপত্যকাৰ মৃতদেহ

আপুনি ফ্ৰান্সিৰ আৰ্চেণ্টিয়েভৰ ওপৰোক্ত কাহিনীৰ সৈতে কল্পনা কৰিব পাৰে যিটো সম্ভৱতঃ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ উদাহৰণ, মাউণ্ট এভাৰেষ্ট আৰোহণ কৰাটো কিমান বিপদজনক সেয়া স্বীকাৰ কৰাৰ বাবে। মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ ৰামধেনু উপত্যকা হৈছে মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ উত্তৰ প্ৰান্তৰ তলৰ এক অঞ্চল যি 8000 মিটাৰ (26,247 ফুট) উচ্চতাৰ ওপৰত অৱস্থিত। বহুতে সফল হৈছিল অৱশ্যে বৃহত্তৰ অংশটোৱে এভাৰেষ্ট জিকিবলৈ ব্যৰ্থ হৈছিল। গতিকে এই উপত্যকাটো সাধাৰণতে মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ সেই অসফল পৰ্বতাৰোহীসকলৰ বাবে যিআৰোহণৰ সময়ত মৃত্যুবৰণ কৰিছিল কিন্তু আন বহুতো নতুন পৰ্বতাৰোহীৰ বাবে কাহিনী, অনুপ্ৰেৰণা আৰু শিকাৰ বাবে পৰিণত হৈছিল। "ৰামধেনু উপত্যকা" হৈছে এক পৰিসৰ যাক বহুতো অসফল পৰ্বতাৰোহীৰ মৃতদেহৰ সৈতে সম্প্ৰসাৰিত কৰা হয়। এতিয়ালৈকে, মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ এই প্ৰসাৰত অসংখ্য মৃতদেহ পৰি আছে আৰু চিৰদিনৰ বাবে শুই আছে।

এই উপত্যকাটো সেই অসফল পৰ্বতাৰোহীসকলৰ মৃতদেহৰে ভৰপূৰ য'ত তেওঁলোকৰ শৰীৰ নীলা, ৰঙা, সেউজীয়া আৰু কমলা শ্বেডিং জেকেটেৰে আবৃত হৈ আছে। ইয়াৰ উপৰিও, ইয়াত ৰঙীন আৱৰ্জনা তম্বু, কেন আৰু বহুতো অক্সিজেন টেংক পেলাই দিয়া হয়। ইয়াৰ বাবে, এই অঞ্চলটো দূৰদূৰত্বৰ পৰা অত্যন্ত ৰঙীন দেখা যায় আৰু ইয়াক মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ "ৰামধেনু উপত্যকা" বুলি নামাকৰণ কৰা হয়।

মৃত্যু ক্ষেত্ৰ : 

মাউণ্ট এভাৰেষ্টত 8000 মিটাৰ উচ্চতাৰ পিছত, এই অঞ্চলটোক জনপ্ৰিয়ভাৱে "মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ মৃত্যু ক্ষেত্ৰ" বুলি কোৱা হয়। ইমান উচ্চতাত বগোৱাটো অত্যন্ত বিপদজনক আৰু ইয়াৰ ফলত বহুতো লোকৰ মৃত্যু হয়। এই পৰিসৰত মৃত্যুৰ প্ৰাথমিক কাৰণ হৈছে অক্সিজেনৰ অভাৱ আৰু সংকীৰ্ণ পথ। এই শীৰ্ষত ইয়াৰ অক্সিজেনৰ এক ব্যতিক্ৰমী নিম্ন স্তৰ আছে যি স্বাভাৱিক অক্সিজেনৰ স্তৰৰ মাত্ৰ এক-তৃতীয়াংশ। পাতল অক্সিজেনৰ স্তৰৰ লগতে, বিভিন্ন চলক, উদাহৰণ স্বৰূপে, কঠোৰ জলবায়ু, বতাহৰ তীব্ৰ আঘাতে একেদৰে এভাৰেষ্টৰ এই অঞ্চলত অসংখ্য লোকৰ মৃত্যু ঘটায়।

মৃত্যু ক্ষেত্ৰৰ পথটো ইমান সংকীৰ্ণ যে ই এটা সময়ত কেৱল এটা শৰীৰ ধৰি ৰাখিব পাৰে। এভাৰেষ্টৰ এই পৰিসৰত সংকুচিত পথটোৱে শিখৰটো অত্যন্ত অসুৰক্ষিত কৰি তোলে আৰু সমাপ্তি পৰ্বতাৰোহীসকলৰ আগন্তুক শাৰীৰ বাবে কোনো এলেকা এৰি নাযায়। সেয়েহে, শীৰ্ষ ঋতুত, আপুনি এভাৰেষ্ট আৰোহণ সমাপ্ত কৰিবলৈ দীঘলশাৰী দেখিব পাৰে যিটো কেৱল "মৃত্যু ক্ষেত্ৰ"ৰ বাবে হয়।

ছবি- মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ মৃত্যু ক্ষেত্ৰ

এই ক্ষেত্ৰত মৃত্যু অতি সচৰাচৰ হয় আৰু ফলস্বৰূপে, "মৃত্যু ক্ষেত্ৰত" মৃত্যু হোৱা যিকোনো পৰ্বতাৰোহীক "ৰামধেনু উপত্যকা"ৰ তলৰ এলেকাৰ ফালে ঠেলি দিয়া হয়। এনেদৰে, "ৰামধেনু উপত্যকা", মৃত্যু ক্ষেত্ৰত মৃত্যু হৈ ঠেলি দিয়া শৰীৰবোৰৰ বাবে এক অনিবাৰ্য কবৰস্থান হৈ পৰে। 

মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ মৃতদেহবোৰ বেছিভাগ "ৰামধেনু উপত্যকা"ৰ দৰে মৃত্যু ক্ষেত্ৰত চিৰকালৰ বাবে থাকে। এই উচ্চ উচ্চতাৰ পৰা মৃতদেহ উদ্ধাৰ কৰাটো ইয়াৰ ভয়ানক পাৰিপাৰ্শ্বিক পৰিস্থিতিৰ বাবে অতি বিপদজনক। এই উচ্চতাত শক্তিশালী বতাহে হেলিকপ্টাৰ উদ্ধাৰ কম সম্ভৱ কৰি তোলে আৰু আনকি ইমান উচ্চতাৰ পৰা বগাই শাৰীৰিকভাৱে এটা মৃতদেহ তললৈ নমাই অনাটোও অনস্বীকাৰ্য্যভাৱে প্ৰত্যাহ্বানজনক হৈ পৰে। সংকীৰ্ণ পথত, গুৰুতৰ বতৰৰ অৱস্থাই উদ্ধাৰকাৰী পৰ্বতাৰোহীসকলৰ বাবে উদ্ধাৰ প্ৰায় অসম্ভৱ কৰি তোলে আৰু মানুহে কেৱল এটা "মৃতদেহ"ৰ বাবেও এইটো কৰিব নিবিচাৰে। ইয়াৰ উপৰিও, মাউণ্ট এভাৰেষ্টৰ এই অঞ্চলৰ পৰা মৃতদেহ উদ্ধাৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰোঁতে আগতে কিছুমান লোকৰ মৃত্যুহোৱাৰ খবৰ পোৱা গৈছিল।  

আমাৰ ছাইটটো দৰ্শন কৰাৰ বাবে আপোনাক ধন্যবাদ। অনুগ্ৰহ কৰি এনেধৰণৰ নিয়মীয়া প্ৰবন্ধৰ বাবে আমাৰ ফেচবুক পৃষ্ঠা  "PDBlog" অনুসৰণ কৰক।